W miejscu kamiennych kręgów gromadzili się Goci, a więc jedno z największych i najważniejszych plemion wschodniogermańskich, którzy przybyli tu ze Skandynawii, wędrując na południe. Warto zauważyć, że Goci czasami układali kamienne kręgi wokół miejsc pochówku, a także bruki kamienne między zespołami grobów oraz budowali kurhany. Bardzo prawdopodobne jest więc, że tajemnicze kręgi były po prostu "dodatkiem" do grobów. Ale czy pełniły tylko funkcję dekoracyjną?
W ich miejscu odbywały się sądy plemienne, narady starszyzny i wiece, a także ceremonie pogrzebowe. Miejscowi w późniejszym czasie obserwowali tam różne tajemnicze zjawiska, których przyczynę niektórzy tłumaczą tym, że pogańscy władcy odprawiali w takich miejscach sądy.
Jedna z teorii głosi, że kręgi pełniły funkcję obserwatorium astronomicznego. W czasie przesilenia letniego i zimowego, patrząc przez wizjer utworzony przez dwie kamienne stele, można obserwować wschód i zachód Słońca. Inne kombinacje pozwalają na zlokalizowanie na niebie gwiazd (Syriusza, Oriona, czy Regulusa).
W pobliżu wsi Odry, znajduje się rezerwat archeologiczny Kamienne Kręgi. Na jego terenie zarejestrowano podwyższony poziom promieniowania, sam rezerwat jest nazywany miejscem mocy i pozytywnej energii. Z kolei kręgi w pobliżu Węsiorów zostały zbadane przez radiestetów, którzy ustalili, że największą mocą emanuje najwyżej położony krąg, zachowany w najlepszym stanie. Wielu parapsychologów udaje się w to miejsce, aby szukać przejścia do innego wymiaru, nawiązać kontakt z zaświatami.
Badania nad kręgami rozpoczęły się w 1870 roku i jeszcze pod koniec wieku dziewiętnastego gdański archeolog Abraham Lissaufr, po wstępnych badaniach określił wiek kręgów na 4000-1800 lat p.n.e.
Nikt nie może powiedzieć ze stuprocentową pewnością w jakim celu powstały tajemnicze obiekty ułożone z głazów. Nie są one może aż tak spektakularne jak Stonehege, ale z pewnością równie intrygujące i tajemnicze. Warto więc udać się we wspomniane miejsca i na własną rękę spróbować odkryć sekrety kamiennych kręgów.
Łukasz Wąchała
Bibliografia: Atlas Polski
wydawnictwo: Deagostini
Ten blog w skali szkolnej oceniam na ocenę dostateczną. Dlatego taka ocena , ponieważ mało wątków jest.
OdpowiedzUsuńwypierdalaj
UsuńFajne wypracowanie...
OdpowiedzUsuńciekawe
OdpowiedzUsuń