Po ośmioletniej wojnie z Iranem, zakończonej w 1988 roku, Irak był finansowo zrujnowany (Ponad 80-miliardowe długi stały się nie do zwrócenia) i potrzebował szybko pieniędzy na odbudowę infrastruktury W tej sytuacji dyktator Saddam Husajn podjął decyzję o zajęciu malutkiego, ale bogatego sąsiada- Kuwejtu. Pod względem wydobycia ropy naftowej Kuwejt ustępuje tylko Arabii Saudyjskiej Na dodatek państwo to było największym wierzycielem Iraku. Kuwejccy szejkowie pożyczyli bowiem państwu Husajna aż 10 mld dolarów. Husajn liczył na to, że oczy całego świata zwrócą się na Europę, gdzie wielki radziecki kolos słaniał się ku ziemi i tym samym nikt nie zainteresuje się poczynaniami Iraku na Półwyspie Arabskim. Na szczęście tak się nie stało.
2 sierpnia 1990 roku, 100 tys. armia Husajna wspierana przez ok. 2000 czołgów, niespodziewanie zaatakowała i szybko zajęła Kuwejt. Świat natychmiast zwrócił uwagę na działania Saddama. 6 sierpnia Rada Bezpieczeństwa ONZ nałożyła rezolucję nr 661, która zakazywała handlu z Irakiem, a także zawieszono połączenia lotnicze i zamrożono aktywa irackiego rządu za granicą. Powołano też specjalną komisję nadzorującą sankcje.
Główną rolę likwidacji skutków agresji miały odegrać Stany Zjednoczone, których zaangażowanie było zgodne z doktryną Cartera ( rok 1980), która mówiła że :
Jakakolwiek próba przejęcia kontroli nad regionem Zatoki Perskiej przez siłę zewnętrzną będzie traktowana jako atak na żywotne interesy Stanów Zjednoczonych Ameryki i taki atak będzie odparty wszelkimi niezbędnymi środkami, w tym siłą militarną.
Cała operacja miała się odbyć z mandatu ONZ. Przeprowadzono dwie operacje: Desert Shield (od 7 sierpnia 1990 - ochrona zagrożonej przez Saddama Husajna Arabii Saudyjskiej). Przy czym ONZ po licznych ostrzeżeniach wobec Iraku postawiła ultimatum wycofania się wojsk irackich z Kuwejtu do 15 stycznia 1991. Po upływie ultimatum rozpoczęła się druga operacja Desert Storm( od 17 stycznia do 28 lutego 1991). W kampanii tej brało udział 27 państw, wiodącą siłę militarną stanowiły oczywiście Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych.
Najważniejszym elementem operacji była 43 dniowa kampania powietrzna przeprowadzona przez Stany Zjednoczone oraz ich sojuszników, zakończona trwającą zaledwie 100 godzin operacją wojsk lądowych. W ramach Desert Storm, przeprowadzona została największa amerykańska kampania powietrzna od czasu wojny wietnamskiej.W kampanii tej użyto niemal każdego typu samolotu pozostającego na wyposażeniu amerykańskich sił powietrznych, które wykonały w sumie około 40.000 misji zwalczania celów naziemnych oraz 50.000 lotów wsparcia.
Do trzydniowego starcia na lądzie, siły sprzymierzonych rozlokowane na ok. 600 km wystawiły ; 450.000 żołnierzy, 4300 czołgów, 7100 wozów bojowych i transporterów opancerzonych, 4170 dział, oraz 2200 śmigłowców. Wojska Irackie, liczące 540 tysięcy ludzi oraz 4280 czołgów, produkcji głównie radzieckiej: od starych T-54 i T-55 aż po T-72, uznawane za najgroźniejszą broń pancerną wojsk irackich. Były także czołgi chińskie – typ 59, typ 62 i typ 69 będące modyfikacjami czołgów radzieckich. Irakijczycy posiadali także ok. 3000 bojowych wozów piechoty i transporterów opancerzonych. Wszystkie typy czołgów posiadanych przez irackie wojsko nie mogły się równać z wojskami koalicji, w tym z nowoczesnymi czołgami ; amerykańskimi M1 Abrams, czy z brytyjskimi Challenger 1. Dlatego siły Husajna zostały szybko zniszczone, a niedobitki w popłochu wycofały się z Kuwejtu.
28 lutego o godzinie 3.00 rano prezydent Bush ogłosił zwycięstwo koalicji i całkowite wyzwolenie Kuwejtu. Wydano rozkaz przerwania działań. Parę godzin później dyktator Iraku zaakceptował bezwarunkowo wszystkie dwanaście rezolucji Rady Bezpieczeństwa. Lokalne potyczki z wojskami irackimi trwały jednak jeszcze do 2 marca. 3 marca w irackiej miejscowości Safwan, położonej kilka kilometrów od granicy z Kuwejtem podpisano zawieszenie broni. Na jego podstawie Irak zrzekł się na rzecz Kuwejtu 120 km² terytorium z polem naftowym Ar-Rumajla i częścią portu Umm Kasr.
Straty był bardzo nierównomierne. Ogólnie siły koalicji straciły w walce od 240 – 392 , a 776 zostało rannych. Warto tu zaznaczyć, że więcej osób zginęło na wskutek wypadków lub omyłkowego ostrzału przez własne siły, niż zginęło z rąk Irakijczyków. Cała wojna kosztowała koalicję łącznie 71 miliardów dolarów. 60% kosztów pokryła Arabia Saudyjska, Kuwejt, Zjednoczone Emiraty Arabskie i inne państwa regionu.
Straty po stronie Irackiej były olbrzymie. Szacunkowo można określić, że liczba zabitych wyniosła 20–35 tysięcy, liczba rannych 25–60 tysięcy (niektóre źródła podają nawet ćwierć miliona). Do niewoli wzięto 60–80 tysięcy jeńców. Straty w maszynach wynosiły; około 4 tysiące czołgów, 90% artylerii i ponad 1500 bojowych wozów piechoty.
Wszystkie czołgi i pojazdy złożono w jednym miejscu- na pustyni niedaleko Al-Jahrah w Kuwejcie. Ten upiorny pomnik, przypominający wydarzenia z 1990 roku, jeszcze długo będziemy mogli oglądać, ponieważ ze względu na pustynny klimat, procesy rdzewienia, czy gnicia prawie tam nie występują lub są bardzo spowolnione. Pojazdy te choć nie działają od wielu lat, to cały czas stanowią duże zagrożenie dla miejscowej ludności. Powód jest prosty. Z maszyn wyciekają cały czas szkodliwe substancje, takie jak : oleje, smary, itp, które dostają się do gleby, wody i atmosfery trując tym samym mieszkańców Kuwejtu
To jak ich tróją to ja wezmę te czołgi wiele z nich odnowię i oddam do muzeów tylk o2 sobie wezmę i postawię przed domem.
OdpowiedzUsuńNie chciał byś - nie napisali najważniejszego o tych czołgach, a mianowicie tego że zostały ostrzelane pociskami ze zubożonym uranem, przez co cały teren jest obecnie skażony radioaktywnie niczym okolice Czarnobyla.
OdpowiedzUsuńhttp://pl.wikipedia.org/wiki/Uran_zubo%C5%BCony radzę poczytać zanim się coś napisze...
UsuńDokładnie, część tych pojazdów jest silnie skażona
OdpowiedzUsuńTo co ładujemy i na złom ??
OdpowiedzUsuńMoże w ten sposób da się załatać dziurę budżetową :D